창모 - 닿는 순간 (Changmo - Reached Moment)

Changmo to Ku Czang Mu, raper i producent, ur. 31 maja 1994 r. w Jeongseon, znanym z folkowej pieśni "Arirang". Zadebiutował EPką "M O T O W N" w 2016 i jeszcze tego samego roku rozpoczął a la Nipsey Hussle swój maraton po czek, nagrywając "Time To Earn Money 2" oraz "Time To Earn Money 3", już w Ambition Musik. Patrząc po tytułach, wybór wytwórni niemal oczywisty, w końcu Dok2 (szef Ambition) też w kółko gada tylko o pieniądzach, a jego label to Illionaire, więc... Tak czy inaczej, 3 płyty i 19 kawałków w rok, to jak na Koreę niezły wynik. Dalej Changmo zwolnił tempo i w 2017 wydał tylko jedną EPkę, "Gettin Money Moment", a 11 czerwca 2018r., "Reached Moment", coś w stylu "Victory Lap" Nipsey'a. Ale dość o Changmo, pogadajmy o mnie - ostatnimi czasy jestem niemalże PRO, recenzując nowiuśkie, świeże płyty z Korei Płd. Jestem pod wrażeniem samego siebie, aish, jinja.

Po tym, co naskrobałem powyżej, można uznać, że Changmo to hustler od robienia kasy i nawijania na bangerach tylko o tym, że ją robi, ją ma, gdy już ją ma, to ją sobie liczy, strzepuje banknoty jeden z drugiego na ziemię, by fajnie wyglądać, a później zbiera ją z podłogi i podpala nią cygara albo kupuje kolejne rolexy. Na szczęście to tylko jedna twarz Changmo, bo jego muzyka ma więcej wrażliwości i subtelności, niż tytuły wskazują.

"Reached Moment" tak jak i wcześniejsze płyty cechuje duże zróżnicowanie stylistyczne, bo od bangerów w stylu zajebistego "Holy God", gdzie Changmo jest stricte raperem i napierdziela w takim hardkorowym stylu, że czapki z głów, aż do wzruszających ballad rnb jak "Can't you see I'm a rockstar", gdzie już nie rapuje, tylko śpiewa. I taki jest właśnie problem z szufladkowaniem tego Pana, że powiedzieć o nim "raper" nie pasuje, bo jest on i raperem i wokalistą, więc raz urządza liryczne rzeźnie, by po chwili nagrać "라일락", w zasadzie jazzowy utwór, do sączenia whiskey w hotelowym lobby czy "핑계", gdzie czasem ociera się wręcz o pop, ale wciąż fajny i przejmujący. Słuchając RnB'luesowych utworów Changmo, porównuję je często z utowrami Sik-K'iego i wówczas widzę, że choć Changmo, tak jak i Sik-K równie często wspomaga się vocoderem, to jednak utwory tego pierwszego mają o wiele bardziej ciekawe, chwytliwe i wzruszające melodie - ostatnie 3 kawałki "Reached Moment" przesłuchałem już kilkadziesiąt razy (jak i całą płytę), ale wciąż mi mało. A apropos Sik-K'iego, byłem pewien, że w utworze "동네 놈들" usłyszę na feacie właśnie tego czarnu... żół... no, jego, bo ten bit jest w 100 %-ach w jego stylu - fajnie mieć swój styl, rozpoznowany na drugim końcu świata, co? Kończąc wywód przydługi - w zasadzie od czasu rewolucji jakiej dokonał w hip-hopie Drake, raperzy z pogranicza hh i rnb są normą, ale Changmo prezentuje jakby extrema obu zjawisk i takie, wspomniane "Holy God" i "핑계" są jak prawie ONYX i Usher, a to wszystko dzieje się na długości 9 piosenek.

Podsumowując, Changmo (którego poznałem na płycie Suran, nawiasem mówiąc - chwile pierwszego poznania się są ważne, bo wciąż nie wiem, kiedy poznałem Erykę Badu) to dobry raper, producent i twórca fajnych kawałków rnb; zaś "Reached Moment" to przyjemne intro, dwa hardcory, 3 ostatnie na płycie hity, 1 jazz, 1 Sik-K i "닿게 됐어", który jest po prostu ok, bo nic więcej o nim powiedzieć nie można. Dobra płyta.

Wpis opublikowany na blogu od 15 lipca 2018, niedziela, 15:01.